Na pierwsze spotkanie z 4 letnią Klaudią przynieśliśmy jej konika Barbie gdyż wiedzielismy od mamy że jest to jej ulubione zwierzątko (ma ich całą kolekcję na oknie w swoim szpitalnym pokoiku).

Z pierwszą wizytą nie trafiliśmy zbyt dobrze - właśnie 10 minut wcześniej dziewczynka upadła i była cała we łzach.... Na początku nie była wcale chętna do rozmowy (kto by tam chciał gadać z obcymi ludźmi gdy boli nóżka) ale po pół godzinie pokoik Klaudii rozjasnił wspaniały uśmiech... Warto było czekać aby go zobaczyć. Potem już tylko wspólne rysowanie i wszystko jest jasne - marzeniem Klaudii jest (no a jakżeby inaczej) koń na biegunach.

20 grudnia w dzień, w którym Klaudia wychodziła ze szpitala na świąteczną przepustkę dotarła do nas paczka z marzeniem. Rodzice wiedzieli o naszym przyjeździe, ale dla Klaudii była to niespodzianka.
Choć tego dnia nie czuła się najlepiej i zastaliśmy ją podłączoną do różnych urządzeń (brała chemię) szybko wstała z łóżeczka, aby przywitać się ze swoim nowym przyjacielem. No i znowu jej piękny uśmiech rozjaśnił szpitalny pokoik. Mama też się bardzo cieszyła radością córki. Powiedzcie czy znacie kogoś, kto może zabrać do łóżka swojego własnego konika i się do niego przytulać podczas snu? A ja mogę!!!