3 maj 1791... 215 lat później :)

W tym uroczystym dniu odwiedziliśmy pierwszy raz naszego marzyciela, 10-letniego Jakuba. Dokładnie 215 lat temu uchwalono Konstytucję regulującą ustrój Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Konstytucja 3 maja była pierwszą w Europie i drugą na świecie (po konstytucji amerykańskiej z 1787r.) nowoczesną, spisaną konstytucją. Inne stanowiska uznają konstytucję korsykańską z 1755 r.za pierwszą na świecie, a tym samym amerykańską za drugą i polsko-litewską za trzecią - ale kto by się tym dzisiaj przejmował? no na pewno nie my! ;)

Jakub mieszka z rodzicami oraz z 9-letnią siostrzyczką Zuzią w Kępnie. Z tego względu że jesteśmy stąd (my wolontariusze:), droga do domu Jakuba długa nie była. W ten piękny słoneczny dzień spacerowym krokiem dotarliśmy do miejsca przeznaczenia. Gdy pierwszy raz kontaktowałem się z Tatą Jakuba dowiedziałem się, że chłopiec ma wiele pragnień... Tata zdradził mi kilka rozważanych przez syna marzeń i prawdę powiedziawszy jak je usłyszałem to zaczęła zżerać mnie ciekawość, które z nich będzie tym naj naj naj i raz jeszcze największym! Taki mamy w fundacji zwyczaj, że zawsze na pierwsze spotkanie przynosimy dla marzyciela i jego młodszego rodzeństwa lodołamacze, które mają przełamać "pierwsze lody".

Zuzia otrzymała od nas książeczkę "Jaś i Małgosia" w wersji humorystycznej. :)
Z tego względu, że Jakub interesuje się m.in. piłką nożną i samochodami wyścigowymi(formułami) za lodołamacz posłużyła nam mała replika samochodu wyścigowego (Bardzo Małego Wozu albo Będziesz Miał Wydatki) oraz kasety video o "Legendarnych piłkarskich klubach europy". Lodołamacz ma "łamać lody" choć ja żadnych dzisiaj nie widziałem.

Chłopiec jest bardzo sympatyczny, uśmiecha się non stop (mamy coś wspólnego :) ma wiele marzeń... sam powiedział że: "jakby mógł to narysowałby ich 50!!!" tak więc, umówiliśmy się z Jakubem ,że gdyby jakiś inny marzyciel nie miałby pomysłu na marzenie to zgłosi się wtedy po radę do Jakuba. :)

O wypełnianiu papierów nie będę wspominał - biurokractwa nikt nie lubi:) było wszystko ok , wypełnione prawidłowo :) koniec.

Jak wcześniej wspominałem Jakub ma masę pomysłów na marzenie... jeśli chodzi o główne i to naj, problemów nie było... wielkich. ;)
1.Spotkanie z Ojcem Świętym Benedyktem XVI
Z kolejnymi były małe przemyślenia...  zauważyłem że Jakubowi trudno było zdecydować, które z tzw."awaryjnych" marzeń będzie drugie, które trzecie, a które czwarte. :) Nikomu się nie spieszyło, więc daliśmy Jakubowi czas do namysłu. Po czasie(odmierzanym zegarkiem jak w teleturnieju:) Jakub zadecydował co następuje:
2.Spotkanie z Robertem Kubicą
3.Wizyta na Ibrox park w Glasgow i spotkanie Macieja Żurawskiego oraz Artura Boruca
4.Spotkanie z Ronaldinho
jedyne co mi teraz przychodzi na myśl to często wykorzystywany zwrot przez młodzież: "ALE ODJAZD!!!"

Oczywiście nie mogło zabraknąć zdjęć! Jakub z Zuzią mieli dziś małą sesję zdjęciową. :) Do zdjęć pozował również piesek Jakuba Rosa - rasy Labrador - cudna psina. :D Na zakończenie zrobiliśmy zdjęcie całej rodzinki. :)

Donośny głos Krzysztofa Hołowczyca prowadzi nas do położonej niedaleko Szamotuł miejscowości, gdzie mieszka Piotruś. Jedziemy pięknym i wygodnym volkswagenem "Caravelle", użyczonym przez firmę Volkswagen Poznań. Och, gdyby tak jeszcze głos Hołowczyca nie dobiegał tylko z urządzenia do nawigacji, które mocno przymocowaliśmy do przedniej szyby .... Przyjemnie pomarzyć.

Na miejscu zabieramy Piotrusia oraz jego opiekunkę, - Siostrę Grażynę. Gotowi do drogi, wyposażeni w wielką walizę czekają na nas, niecierpliwie przestępując z nogi na nogę. Napięcie uzasadnione, w końcu to wielka wyprawa, a nie jakaś tam wycieczka... Ruszamy dalej, żeby zabrać drugiego marzyciela Kubusia. Miły głos kierowcy rajdowego informuje: "jedź tą drogą prosto przez 20 km", "skręć w prawo", "na rondzie drugi zjazd"... Dobrze, może być zjazd w lewo, ale restaurację, w której zjemy obiad, wybierzemy sami. Później też nie korzystamy z nawigacji, bo w odnalezieniu ulicy Kwiatowej pomagają nam uczynni mieszkańcy miasteczka. Tylko, jak można pomylić Kwiatową z Ogrodową? Kręcimy się wysyłani to w stronę jednej, to w stronę drugiej ulicy, w końcu szczęśliwie docieramy do celu...

Wita nas Zuzia - siostra Kubusia, uśmiechnięta mama - Jolanta i wreszcie tata - Łukasz, pchający wózek z Kubusiem "na pokładzie". Obieramy, ostatni dnia dzisiejszego, cel. Warszawa wita nas ślicznie oświetlonym i widocznym z daleka Pałacem Kultury. Noc już blisko, więc pora spać, bo z samego rana czeka na nas samolot...

Budzą nas.... wielkie emocje. Nic dziwnego, przecież nikt z członków wyprawy nie może powiedzić, że lot samolotem to dla niego zwyczajna "bułka z masłem". Odprawa na lotnisku, emocjonujące przejście przez bramki i... Boeing 737 zdobyty. Trochę przerażeni słuchamy stewardessy prezentującej, co trzeba zrobić z przyciskami i sprzętem znajdującym się pod nami, nad nami i obok nas. Pospiesznie zapinamy pasy, ustawimy oparcie fotela do pozycji wyjściowej i... startujemy! Gdy samolot osiąga właściwy pułap i emocje troszkę ustępują, prześcigamy się w opowieściach o swoich odczuciach i przeczuciach, tylko mama Kubusia siedzi z kartką na kolanach i coś notuje. Pamiętnik? Nie, odrabia zadanie domowe syna, polegające na spisaniu najważniejszych parametrów lotu: wysokości, prędkości i trasy! Mija czas. Zetknięcie się kół samolotu z płytą rzymskiego lotniska wywołuje aplauz pasażerów. W końcu ziemia pod nogami to grunt!

Na lotnisku czeka już na nas "Czarny", wolontariusz FMM, który w stolicy Włoch szuka pracy i wrażeń. Jedziemy do domu Ojców Orionistów, miejsca naszego wypoczynku. Później, zaopatrzeni w bilety na wszelkie środki komunikacji miejskiej oraz szczegółową mapę miasta ruszamy na podbój Rzymu. Najpierw podbijamy... restaurację. Piotruś - pasjonat spaghetti dla odmiany zamawia sobie... spaghetti. Kubuś - smakosz mięsa prosi o polędwicę, a Zuzia - ryzykantka decyduje się na czwartą pozycję z menu. Nie był to dobry wybór, skutecznie pozbawił Zuzię apetytu. Ruszamy w dalszą wędrówkę, ku Schodom Hiszpańskim. Podobno temu, kto na nich usiądzie spełniają się marzenia. Co prawda wyjazd nasz jest spełnieniem marzeń Kubusia i Piotrusia, ale to chyba nie przeszkadza żeby... Siadamy pospiesznie na schodach i marzymy. Jest pięknie. Mamy ochotę pospacerować rzymskimi ulicami.Wkraczamy w jedną z najdroższych. Sklep za sklepem, wystawa za wystawą, prześcigają się w prezentowaniu cennych kreacji. Czarna wieczorowa suknia Diora kosztuje tylko 7 tys. euro. Kupujemy... w sklepie obok bluzeczkę aż za ... 5 euro. Zapada zmierzch. Nieco zmęczeni, ale pełni wrażeń wracamy do hotelu.

Wtorek budzi Rzym pięknym słoneczkiem. Postanawiamy udać się nad morze. Usadowieni wygodnie w pociągu umilamy sobie czas podroży... śpiewem. Zuzia uczy nas szlagieru idealnie określającego cel naszej podróży. "Było morze, w morzu kołek a na kołku był wierzchołek...". I jeszcze raz. "Było morze, w morzu kołek...". I jest morze!!! Co sił w mięśniach pędzimy na plażę, a tam ku naszemu zdumieniu, piasek jest... prawie czarny. Piotruś widząc morze i piękne fale postanawia się wykąpać. Dołącza do niego tata i "Czarny". Piotruś zrzuca z siebie ubranie i "całe" morze jest jego. Marzył przecież (marzenie nr 2), żeby zobaczyć morze. Niesamowity, piękny i wzruszający widok. Zuzia z Mamą zbierają muszelki, rywalizując, która znajdzie piękniejszą. Kubuś siedzi sobie spokojnie z boku w roli obserwatora... Kiedy ogłasza porę posiłku, nikt nie ma ochoty się sprzeciwić. Szczęśliwi, najedzeni, nie do końca wysuszeni, wskakujemy do pociągu wiozącego nas prosto pod kołderki pełne snu.

Środa to w Watykanie dzień audiencji generalnych u Papieża Benedykta XVI. Już z samego rana Piotruś paraduje wystrojony w garnitur i muszkę. Nigdy nie widziałam tak przystojnego mężczyzny!!! Ocena za przygotowanie do spełnienia marzenia - "6".

Samochód Ambasady Polskiej w Rzymie wiezie nas pod bramę w Watykanie, tam czeka Anna Kurdziel - pracownnik Ambasady Watykańskiej. To ona pomogła naszym marzycielom zająć najlepsze miejsca. Piotruś z Siostrą oraz Kubuś z tatą są w specjalnej loży, wzdłuż której, po audiencji przejeżdża Benedykt XVI. Mama z Zuzią siedzą w pierwszym rzędzie, tuż przy ołtarzu i dlatego to one pełnią funkcję fotoreporterek. My - wolontariusze musimy zadowolić się obserwacją zdarzeń z odleglejszych miejsc.Wspaniale jest słyszeć powitanie Fundacji Mam Marzenie w języku polskim z ust samego Papieża, natomiast nie jest wspaniale, że nie mogliśmy obserwować wrażeń rysujących się na buźkach naszych Marzycieli; że nie możemy z bliska uczestniczyć w ich przeżyciach... Są przecież jedyne i niepowtarzalne... Papież przejeżdża obok naszych chłopców i zatrzymuje się na chwilkę. Całuje w czoło i błogosławi Piotrusia!!! Piotruś wręcza Ojcu Świętemu własnoręcznie wykonany obrazek ze swoim zdjęciem! Chce, żeby Papież Benedykt XVI pamiętał o nim i jego marzeniu. Żeby pamiętał... Kubusiowi niestety nie udaje się wręczyć Papieżowi specjalnie na to spotkanie przygotowanego aniołka...

Po audiencji, pełni optymizmu i wiary w to, że marzenia naprawdę się spełniają, ruszamy na Stadion Olimpijski. Lokalizacja obiektu na mapie zajmuje nam 3,5 sekundy; dotarcie tam 3,5 godziny! Cóż, jeśli chce się po drodze odwiedzić wioskę olimpijską, a pociąg, który tam kursuje wywozi nas w... pole, to podróż musi trwać długo i spowodować ... wybuch śmiechu! Tylko w ten sposób możemy zapobiec wybuchowi złości. Pokonaliśmy schody, wejścia węższe od naszych wózków inwalidzkich, a pociąg nie zatrzymał się na naszej stacji. Ruszamy pieszo w stronę upragnionego celu, choć do wioski olimpijskiej mamy daleko według jednych informatorów, albo blisko według innych, choć idziemy w dobrym, albo złym kierunku. Wątpiliśmy w powodzenie naszej misji. Zrezygnowani wsiadamy do pierwszego lepszego autobusu, żeby wrócić do hotelu. Aż tu nagle... Stadion Olimpijski!!! Przecieramy oczy ze zdziwienia i niedowierzania! Przed nami ogromne figury olimpijczyków otaczające płytę boiska. Kilka koniecznych zdjęć przy posągach, trzy razy większych od nas i w zupełnie odmienionych nastrojach ruszamy na stadion Lazio i Romy. Niestety znów przeszkoda. Wejście na stadion możliwe jest tylko za zgodą prezydenta klubu piłkarskiego. Nie pomagają argumenty, że chłopcy marzyli, by zobaczyć stadion, że przyjechali tu z bardzo daleka. Nie działała groźba, że nie odstąpimy dopóki strażnicy nie otworzą wrót stadionu. Pomocą służy Anna Kurdziel, która przez telefon, w ciągu zaledwie 17 minut zyskuje dla nas upragnioną przepustkę. Kubuś jest zachwycony widokiem płyty boiska oraz pojemnością obiektu. Ustawia się w najlepszym punkcie widokowym i każe robić sobie zdjęcia. Przecież to wielka gratka pozować do zdjęć na tle olimpijskiego boiska. Przy bramce wyjściowej czekają na nas prezenty od klubu. Chyba w ramach uznania za determinację w dążeniu do celu i dzielne pokonanie urzędniczych procedur. Chłopcy dostają piłki, książeczki, smycze reklamowe i mnóstwo innych gadżetów. Przepełnieni radością nie spostrzegamy, że zrobiło się ciemno i pora wracać. Szkoda tylko, że na planach miast nie zaznaczają różnicy wysokości. Dotarcie do hotelu jest jak wspinaczka na Rysy, ale niespodziewanie daje nam mnóstwo radości. Aż tyle, ze po kolacji postanawiamy zobaczyć Rzym nocą... I opłacało się, bo Fontanna Di Trevi czy Koloseum mają dopiero teraz niepowtarzalny urok.

W czwartek mamy zaplanowaną prywatną mszę w Kaplicy Polskiej w Watykanie, potem modlitwę przy grobie Jana Pawła II. Jako nieliczni wchodzimy za barierkę odgradzającą pielgrzymów od grobowca i dotykamy jego płyty... Tym, co od razu rzuca się w oczy jest prostota oraz niezwykła skromność miejsca spoczynku Naszego Papieża... Po chwili kontemplacji i modlitwie udajemy się do bazyliki św. Piotra. Kto odważniejszy (wysoko) i sprawniejszy fizycznie (ponad 300 schodów) wdrapuje się na kopułę i ogląda Rzym z perspektywy ptaka. Pozostają dwie godziny na zakup pamiątek, szybki obiad i... transport na lotnisko. Czas naszego pobytu w stolicy Włoch dobiega końca... Ale limit wrażeń jeszcze nie jest wyczerpany. Otrzymujemy zaproszenie do kabiny pilota podczas lotu! 850 km/h, 11 km nad ziemią, robi wrażenie nie tylko na dzieciach.

Lądujemy na ziemi ojczystej, nocujemy w stolicy i... wszędzie dobrze, ale najlepiej w domu. Bilans: 1 wyjazd, 2 Marzycieli, 4 Marzenia - REWELACJA!