Na spotkanie z Adasiem umówiliśmy się na sobotnie południe, ale podobno nasz Marzyciel tak bardzo nie mógł się doczekać wspólnej rozmowy, że już około dziesiątej widzieliśmy się na ekranach swoich urządzeń. Adaś powitał nas pytaniem: Mikołaj? Okazało się, że kojarzy nas ze świątecznym wydarzeniem, podczas którego jedna z naszych wolontariuszek, Joasia, przywoziła naszym podopiecznym bożonarodzeniowe paczki. W pewnym momencie zastanawiałyśmy się, czy nie będziemy szybko szukać atrybutów świętego Mikołaja. Adaś najpierw był nieco onieśmielony i uciekał poza kadr, ale nie trwało to długo. Nasz Marzyciel miał do nas wiele pytań, był ciekawy czy u nas w domu są dzieci i jakie mamy u siebie zabawki. Następnie zaprezentował cały szereg swoich: znikał nam z pola widzenia, z oddali było słychać jego głos, a potem tupot nóżek i przynosił kolejną maskotkę.

Dowiedziałyśmy się, że Adam jest niekwestionowanym fanem Psiego Patrolu. Przez chwilę miałyśmy także poczucie, że jest dzieckiem kwiatem, albo kosmitą, a wszystko to za sprawą efektów do zdjęć, którymi bawiliśmy się podczas rozmowy. Po części zapoznawczej postanowiłyśmy zadać pytanie o marzenie, ale Adaś wyczerpał już limit koncentracji i rozbrykał się zupełnie. Mamy nadzieję, że to myślenie o swoich marzeniach dało chłopcu takiego kopa;-). My zatem damy Adasiowi jeszcze trochę czasu na odkrycie swoich najskrytszych pragnień.