Kasia to imię naszej nowej, uśmiechniętej i pogodnej marzycielki, do której udało nam się odnaleźć drogę pośród labiryntu korytarzy prokocimskiego szpitala. Na ostatnim z nich powitał nas tata i zaprowadził do sali. Kasia przywitała nas pogodnym uśmiechem. Za lodołamacz posłużyły książki, które dziewczynka - jak potem wyznała - lubi czytać oraz kurtka, oczywiście sportowa. Sportowa, bo nasza Marzycielka to najprawdziwsza sportsmenka, która nie tylko interesuje się lekkoatletyką, ale również biega na 400 i 600-metrowych dystansach. Po za tym okazało się, że Kasia dysponując pilotem od telewizora sprawuje władzę na wielokanałową rozrywką na sali. Oczywiście przyszedł również czas na to najważniejsze pytanie - o marzenie. Kasia oczywiście marzy, ale o czym najbardziej jeszcze sama nie wie. Opowiedzieliśmy jej o naszych czterech kategoriach marzeń, i podróże znalazły chyba największe uznanie w oczach dziewczynki. Nie spiesząc się damy Kasi czas na zastanowienie się. Dzięki temu będziemy mieli okazję niedługo znów ją odwiedzić.

 

Sobota piękny dzień, słońce, dobre nastroje, silna ekipa wręcz idealnie by spełnić marzenie Kasi która marzyła o nowym wystroju pokoju wszystko zaczęło się od pomalowania pokoju na wymarzony różowy kolor potem przyszedł czas na skręcanie docinanie klejenie przykręcanie montowanie wbijanie na pierwszy ogień poszła duuuuuuza szafa z przesuwnymi drzwiami oraz biurkiem po złożeniu szafy Kasi pojawił się błysk w oku ponieważ już nie będzie brakowało jej miejsca na książki które uwielbia czytać , następnie przyszedł czas no położenie wykładziny dzięki której pokój zrobił się bardzo przytulny , a Kasia niecierpliwie doglądała jak prace się posuwają „wszyscy spieszyli się jak mogli” następnie zostały poskręcane krzesła i sztuk 4 oraz stół według zamówienia Kasi później przyszedł czas na łóżko piętrowe dla Kasi i jej młodszego brata Grzesia „którego wszędzie było pełno :)” między czasie gdy kobiety wykonywały ciężka pracę chłopcy dopieszczali pokój klejąc cokół wieszając karnisz montując lampę na samym końcu została do pokoju zaproszona Kasia do swojego wymarzonego pokoju i gdy na Kasi twarz pojawił się uśmiech znów uwierzyliśmy że Nasz trud znów nie poszedł na marne i że warto czynić dobro.