W niedziele koło południa poszłyśmy do kliniki by spotkać się z naszą marzycielką Amelką. W szpitalu powitała nas mama Amelki i zaprosiła do sali gdzie czekała na nas marzycielka. Amelka bardzo ucieszyła się na nasz widok, już od kilku dni wyglądała naszego przyjścia. W

ręczyłyśmy Amelce lodołamacz, który bardzo zainteresował i ucieszył dziewczynkę, było to łóżeczko dla lalki. Amelka stopniowo odkrywała liczne jego funkcje: "O! Można też kołysać!". Oprócz tego dziewczynka pokazała nam inne akcesoria dla lalek jakie miała w specjalnym plecaczku. Z każdą chwilą Amelka czymś nas zaskakiwała: że jest taka śmiała i rozmowna, że nie boi się nowych osób... Okazało się także, że spotkałyśmy się też z bardzo gościnną osobą. Amelka zrobiła nam na swojej zabawkowej kuchni, jajecznice i herbatę, nakarmiła też swoją lalkę, która jak wyznała Amelka: "Najbardziej lubi coca colę, która jest bardzo zdrowa". Narysowała nam także kilka obrazków: krasnoludka ze słoneczkiem i Stuarta Malutkiego. Pokazała nam także, siedząc na kolanach u Doroty, swoją ulubioną grę na komputerze.

Przez cały czas Amelka była bardzo wesoła i rozmowna, ale także bardzo samodzielna- nie pozwalała karmić się mamie, chciała jeść wszystko sama tak jak lubi:)

Długo nie mówiła o swoim marzeniu, ale w końcu powiedziała, że najbardziej chciała by dostać rowerek:-) Oczywiście nie byle jaki! Przede wszystkim ważny okazał się kolor, jak przystało na dziewczynkę: różowy:-)

Amelkę pożegnałyśmy ciepło, choć nie bez kłopotu, dziewczynka wcale nie chciała nas wypuścić. Kochana Amelko zrobimy wszystko by spełnić twoje marzenie jak najszybciej!!!

Nareszcie! Rozpoczął się weekend! Pogoda tej soboty bardzo podnosiła na duchu. Nie rozgrzewała co prawda temperaturą (która osiągała średnio +10°C), ale za to niezliczoną liczbą promieni słonecznych:-). I to właśnie one przywitały tego dnia Amelkę, kiedy po prawie dwóch tygodniach wychodziła na świeże powietrze ze szpitalnych murów. Niestety: te same promyczki musiały potem odprowadzić dziewczynkę z powrotem- naszej małej Marzycielce pozwolono bowiem tylko wyjść na przepustkę...

Mimo to jestem przekonana, że dzień ten sprawił Amelce wiele radości i szczęścia. Oznaczał przede wszystkim spotkanie z całą kochaną Rodziną: Mamą, Tatą i Braciszkiem Filipkiem. Był to także powrót do własnego domu... a tym razem czekała w nim jeszcze dodatkowa niespodzianka: śliczny różowy rowerek „Barbie":-)! Wspaniały pojazd na czterech kółeczkach, z koszykiem na kierownicy i fotelikiem dla lali z tyłu (chyba nie muszę dodawać, że wszystkie „gadżety" w tym samym ładnym dziewczęcym kolorze:-)?).

Radość Amelki była wielka! Rowerek bardzo się jej spodobał- przecież o takim właśnie marzyła:-)! Dziewczynka- choć wciąż bardzo osłabiona przez chorobę- od razu przeprowadziła „próbę generalną", tj. nie tylko sama zasiadła na swoim upragnionym rowerku, ale i usadowiła swoją lalę w miejscu do tego przeznaczonym. Tak, zdecydowanie wszystko pasowało jak ulał:-)!

Cóż, myślę, że teraz nie pozostaje Amelce nic innego, jak zdrowieć i nabierać z każdym dniem coraz więcej sił, by wraz z nadejściem większego ciepełka, móc wyruszyć w długie podróże na swoim fantastycznym rowerku. Tego Ci, Amelko, z całego serca życzymy i za to trzymamy kciuki:-)!